Wia onser Heiland uff d’ Welt komme isch
Von Uwe Kynast
En sellre Zeit, wo oiner, der Kyrenius gheisse hot, so a Art Minischterpräsident em syrische Teil von Paläschtina gwä isch, hot dr remische Kaiser Auguschtus beföhle, daß älle Leit zom ällererschte Mol en Schteierlischte uffgnomme on regischtriert werre sollet. On jeder hot en die Schtadt gange müasse, von wo er on seine Vorfahre hergschtammt henn.
Au dr Josef – seine Leit sen em Lauf dr Zeit noch Galiläa omzoga, nuff noch Nazareth – hot sich uffdr Wäg gmacht nonder ens judäische en d’ Schtadt vom David, Bäthlehem heißt se, äba weil seller David siebnezwanzig Generatione vorhär am Josef sei Urahn gwä isch. Zamme mit seiner Braut, dr Maria, die om etliche Jähr le jönger gwä isch als er sälber, hot ’r sich en di Lischte eitrage lasse wella. Jeden Dag henn se drmit rechne müassa, daß ihr erschts Kend uff d’ Welt kommt. On wo se noh endlich z’ Bäthlehem ohkomme sen, do war’s noh soweit. A Biable isch’s gwä, on se hot’s noh glei sälber en a baar Diacher eigwickclt on hot’s en a Fuaderknppe neiglegt, weil se wege dera Volkszählong sonscht koin gscheida Blatz zom Schlofa meh gfonde henn, bloß no emma Schdall hentreme Gaschthaus.
Außerhalb vom Schtädtle, drussa uff de Fälder, senn Hirta gwä on henn ihber Nacht ihr eipferchts Vieh ghiadet. – On denket noh, uff oimohl isch bei denne rauhe Gsella, wo uff ihre Kia on Ochse on Schäfla on Geißa uffbaßt henn, a ganz helle Gschdalt erschiene, daß mittle en dr Nacht älles om se rom gleichdet hot. A gottsallmächdige Angscht henn se kriagt, abr der fremde Moh hot zo ehne gsagt: »Ihr brauchet gar koi Angscht hann! Denket, i derf eich a jesesmäßige Freid ohkendiga, di älle Leit uff dr ganze Wält ebbes ohgoht; grad heit isch der uff d’ Welt komme, der eich helfa koh, hier, em David seinra Schtadt! Ihr werret’s do droh märke, daß enra Fuaderkrippe a neigebohres Biable liggt, wo en Windla eigwickelt isch.«
Uff oimohl senn zu dem schtrahlende Moh no viel meh sodde helle Gschdalte drzuakomme, on dia henn ganz feierlich on beschdimmt on ihbrzeigend gsagt: »D’ Mensche henn bloß ihm Herrgott ihber sich, mir brauchet koine weltliche Fihrer verähre. Uffdr Erde sollet sich älle vertraga, ihberall, em Oschde on em Weschde, em Sihde on em Norde, en älle Lender, en jedem Haus. On wemmer so läbet, noh senn mir onserm Herrgott scho recht!«
On wo ihne des klar worra isch, war die Erleichdong, wo se grad noh ghett henn, vorbei, on älles isch widder gwä wie vorhär, on dia Hirta henn zoanander gsagt: Jetz welle mer abber glei noch Bäthlehem neiganga on gugga, was des mit sellra Sach uff sich hot, dih ons doh so siadich heiß uffgange isch.
On wo se noh dapfer nokomma senn, henn se datsächlich d’ Maria on dr Josef gfonda on des Biable, wo en a Fuaderkrippe hot neiglegt werra müassa.
Wia se noh feschtgschdellt ghett henn, daß des schtemmt, on se des mit ihre eigene Auge gsäh henn, no henn se’s ihberall weiterverzehlt, was ihber des Kend gschwätzt worre isch. On älle, wo’s erfahra henn, wäret arg verwondert ihber selle Gschicht von denne Hirta.
Abber d’ Maria hot jedes Wörtle bhalte on hot ganz ernscht drihber nochdenkt. Die Hirta senn noh widder omkehrt on wäret ihrm Herrgott aus tiefschter Sähl raus dankbar, daß se ab jetz a sodde Hoffnung hann dirfet.
NAMENSgedächtnis 